Józef Chełmoński (1849–1914)
Noc gwiaździsta, 1888
Depozyt
imnk
miniaturka

technika / materiał: olej, płótno

wymiary: 58 × 73 cm

opis: Pełen poetyckiego nastroju nocny krajobraz, którego jedynym „bohaterem” stała się uśpiona natura, stanowi jedno z pierwszych dzieł Chełmońskiego pozbawionych obecności człowieka. Oszczędnie zbudowana kompozycja została znakomicie scharakteryzowana przez malarza i krytyka Stanisława Witkiewicza, prywatnie przyjaciela artysty i gorącego propagatora jego talentu: „Niebo gwiaździste, oddzielone w dali ciemną, wąską smugą lądu od wód jeziora; cisza i spokój. Ton obrazu doskonały. Astronomowie twierdzą, że takich konstelacyj, jakie są w tym obrazie, nie ma na niebie rzeczywistym, że to na chybił trafił narzucone punkciki – jest to zarzut, nie dotyczący artystycznej wartości obrazu. Prawda w sztuce nie zależy od prawdziwości sytuacji przedstawionej – niebo Chełmońskiego z całym swoim nieporządkiem astronomicznym jest zupełnie prawdziwe”. 
Noc gwiaździstą wraz z trzema innymi obrazami, wśród których znajdowała się m.in. Droga w lesie, Chełmoński posłał na wystawę w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Jury Zachęty w atmosferze gwałtownych sporów odrzuciło trzy obrazy, akceptując jedynie Drogę w lesie. Pozostałe, budzące kontrowersje kompozycje Chełmoński wystawił ostatecznie w prywatnym Salonie Aleksandra Krywulta. Noc gwiaździsta pojawiła się jednak w salach wystawowych Zachęty kilka lat później, w roku 1890, na pierwszej retrospektywnej wystawie artysty.
 
Aleksandra Krypczyk


ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3


klucz: Realizm, polski impresjonizm, początki symbolizmu >>>

© 2010 Muzeum Narodowe w Krakowie
design & concept: creator.pl
>