Do tej grupy dzieł Chełmońskiego należy Droga w lesie. Omawiany obraz ukazuje leśny dukt, ciągnący się z pierwszego planu w głąb kompozycji. Przestrzenność krajobrazu została podkreślona poprzez lekką nierówność terenu. Jasna płaszczyzna drogi kontrastuje z pionowym rytmem nagich pni drzew zamkniętych w górze ciemnozielonymi plamami koron. Powierzchnię traktu przecinają koleiny ukazanych w oddali chłopskich wozów. Dzieło, malowane dosyć drobiazgowo, jest utrzymane w stonowanej kolorystyce. Prostota pozbawionego malowniczości motywu podkreśla realizm ujęcia. Kompozycja ta została powtórzona przez artystę w późniejszym, zaginionym dziele Dukt leśny. Motyw wiejskich lub małomiasteczkowych dróg, leśnych oraz polnych ścieżek należał do ulubionego repertuaru ikonograficznego polskich monachijczyków.

 

Aleksandra Krypczyk