Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885–1939) Był malarzem, rysownikiem i teoretykiem sztuki, fotografem, powieściopisarzem, dramaturgiem i reżyserem. Regularnych studiów artystycznych nie odbył, kształcąc się początkowo pod kierunkiem ojca Stanisława, później przez rok w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Mehoffera (1904). Pobierał też lekcje u przebywającego na Podhalu Władysława Ślewińskiego (1907). Początkowo związany z grupą Ekspresjonistów Polskich (późniejszych Formistów), pozostawał zjawiskiem odrębnym w sztuce polskiej. Jako teoretyk głosił bezwzględny prymat formy nad treścią, jednak w swych ekspresjonistycznych obrazach, wykazujących „nienasycenie formą” (ale i kolorem), oraz w rysunkach nie unikał literackich odniesień. W 1924 założył „Firmę Portretową”, rysując na zamówienie pastelami portrety w kilku określonych rodzajach. Poszukując doznań „wyższego rzędu”, eksperymentował z psychoaktywnymi środkami, takimi jak peyotl czy meskalina. W swych działaniach artystycznych bliski był dadaistom i surrealistom. Wacława Milewska

Lista obiektów tego autora:
Ogólne zamieszanie • Marysia i Burek na Cejlonie • Topielice • Kuszenie św. Antoniego II • Kompozycja z tancerką • Kompozycja • Portret Gabrieli Czarnockiej - Berezowskiej • Portret Walerii Głogowskiej • Portret Zofii Głogowskiej • Autoportret • Portret Michała Choromańskiego • Portret Artura Schroedera • Portret Neny Stachurskiej • Marzenie o czerwonym kaktusie. Portret Józefa Głogowskiego • Portret Krystyny Głogowskiej • Portret Anastazego Gilczewskiego • Autoportret w gwardyjskim czaku