technika / materiał: olej, płótno
wymiary: 57 x 76 cm
opis: Dzieło stanowi swobodną kopię namalowanego w roku 1845 przez Jana Nepomucena Głowackiego Widoku z Wawelu na kopiec Kościuszki i Bielany. Aleksander Płonczyński był uczniem Głowackiego w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Od roku 1847 nauczał tam malarstwa krajobrazowego. Zgodnie z romantycznymi tendencjami epoki, omawiany pejzaż przedstawia ujęcie dwóch, niezwykle istotnych dla ówczesnych Polaków „miejsc serdecznych”: Wawelu oraz usypanej w latach 1820–1823 na Wzgórzu bł. Bronisławy symbolicznej mogiły Tadeusza Kościuszki. Kompozycja została ujęta z tarasu znajdującego się na pozostałościach bastei, zwanej Bastionem Władysława IV. Wiele lat po namalowaniu obrazu, w roku 1921, na jej szczycie stanął konny pomnik Tadeusza Kościuszki. W głębi widoczna jest wzniesiona przez Zygmunta III tzw. Brama Wazów. Środkową część kompozycji zajmuje zakole Wisły. W oddali, ponad Zwierzyńcem i Dębnikami, rozciąga się widok na kopiec Naczelnika. Dzieło charakteryzuje stonowana kolorystyka, gładki modelunek oraz nadmierna precyzja w opracowaniu szczegółów.
Aleksandra Krypczyk
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Romantyzm. W stronę sztuki narodowej >>>
wymiary: 57 x 76 cm
opis: Dzieło stanowi swobodną kopię namalowanego w roku 1845 przez Jana Nepomucena Głowackiego Widoku z Wawelu na kopiec Kościuszki i Bielany. Aleksander Płonczyński był uczniem Głowackiego w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Od roku 1847 nauczał tam malarstwa krajobrazowego. Zgodnie z romantycznymi tendencjami epoki, omawiany pejzaż przedstawia ujęcie dwóch, niezwykle istotnych dla ówczesnych Polaków „miejsc serdecznych”: Wawelu oraz usypanej w latach 1820–1823 na Wzgórzu bł. Bronisławy symbolicznej mogiły Tadeusza Kościuszki. Kompozycja została ujęta z tarasu znajdującego się na pozostałościach bastei, zwanej Bastionem Władysława IV. Wiele lat po namalowaniu obrazu, w roku 1921, na jej szczycie stanął konny pomnik Tadeusza Kościuszki. W głębi widoczna jest wzniesiona przez Zygmunta III tzw. Brama Wazów. Środkową część kompozycji zajmuje zakole Wisły. W oddali, ponad Zwierzyńcem i Dębnikami, rozciąga się widok na kopiec Naczelnika. Dzieło charakteryzuje stonowana kolorystyka, gładki modelunek oraz nadmierna precyzja w opracowaniu szczegółów.
Aleksandra Krypczyk
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Romantyzm. W stronę sztuki narodowej >>>