technika / materiał: olej, płótno
wymiary: 57x71
oznaczenie autorskie: Sygn. p.d.: Pankiewicz
opis: Letnie wakacje 1914 roku Józef i Wanda Pankiewiczowie spędzali we Francuskich Pirenejach, gdzie zaskoczył ich wybuch wojny światowej. Jako poddani austriaccy (Kraków znajdował się pod zaborem Monarchii Austro-Węgierskiej), w obawie przed oskarżeniami o szpiegostwo, uciekli przez niedaleką granicę do Hiszpanii i osiedli w Madrycie. Letnie miesiące spędzali w miejscowości San Rafael nad Morzem Śródziemnym, gdzie powstało kilka pejzaży. Podobnie jak w martwych naturach z 1909 roku, lecz w o wiele większym stopniu, Pankiewicz poddał elementy krajobrazu uproszczeniu i lekkiej „kubizacji”. Był to jednak raczej wpływ malarstwa Paula Cézanne’a niż nowego kierunku – kubizmu – stworzonego w Paryżu przez Pabla Picassa i Georgesa Braque’a. Stylizacja Pankiewicza nie wykracza tu poza granice formalnego i kolorystycznego porządkowania rzeczywistości, jakie dopuszczał w swoich obrazach Cézanne. Krajobraz jest w pełni czytelny, kompozycja przemyślana i idealnie zrównoważona. W latach następnych artysta namalował kilka miejskich krajobrazów z Madrytu i martwych natur, eksperymentując ze sprowadzeniem obrazu do zestawienia plam barwnych i brył. Prób tych zaniechał, jak się wydaje całkowicie, po powrocie do Paryża w 1919 roku.
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Ku Francji >>>
wymiary: 57x71
oznaczenie autorskie: Sygn. p.d.: Pankiewicz
opis: Letnie wakacje 1914 roku Józef i Wanda Pankiewiczowie spędzali we Francuskich Pirenejach, gdzie zaskoczył ich wybuch wojny światowej. Jako poddani austriaccy (Kraków znajdował się pod zaborem Monarchii Austro-Węgierskiej), w obawie przed oskarżeniami o szpiegostwo, uciekli przez niedaleką granicę do Hiszpanii i osiedli w Madrycie. Letnie miesiące spędzali w miejscowości San Rafael nad Morzem Śródziemnym, gdzie powstało kilka pejzaży. Podobnie jak w martwych naturach z 1909 roku, lecz w o wiele większym stopniu, Pankiewicz poddał elementy krajobrazu uproszczeniu i lekkiej „kubizacji”. Był to jednak raczej wpływ malarstwa Paula Cézanne’a niż nowego kierunku – kubizmu – stworzonego w Paryżu przez Pabla Picassa i Georgesa Braque’a. Stylizacja Pankiewicza nie wykracza tu poza granice formalnego i kolorystycznego porządkowania rzeczywistości, jakie dopuszczał w swoich obrazach Cézanne. Krajobraz jest w pełni czytelny, kompozycja przemyślana i idealnie zrównoważona. W latach następnych artysta namalował kilka miejskich krajobrazów z Madrytu i martwych natur, eksperymentując ze sprowadzeniem obrazu do zestawienia plam barwnych i brył. Prób tych zaniechał, jak się wydaje całkowicie, po powrocie do Paryża w 1919 roku.
Ś.L.
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Ku Francji >>>