technika / materiał: olej, tektura
wymiary: 71x51
oznaczenie autorskie: nie sygnowane
opis: W bogatej galerii portretów stworzonej przez Olgę Boznańską szczególne miejsce zajmują autoportrety, które są nie tylko odbiciem upływu czasu, ale również zmieniającej się osobowości artystki. Boznańska zawsze zwracała uwagę na psychikę modela, starając się uchwycić jego charakter i nastrój. W konterfekcie z 1908 roku malarka stylizuje swój wizerunek i ukazuje całą, niezbyt korzystną prawdę o sobie. Jest kobietą, której młodość już minęła, poważną i dostojną, co podkreśla zarówno surowy wyraz twarzy, a w szczególności zaciśnięte usta, jak i nobliwy strój – wcięta w pasie, elegancka suknia i efektowny kapelusz z niewielkim rondem. Uważne, ale smutne spojrzenie jej ciemnych oczu wyraża nienaturalny dystans do własnej osoby. Obraz namalowany jest z charakterystycznym dla Boznańskiej rozmachem i swobodą sprawiającą wręcz wrażenie niedokończenia. Jest ona widoczna zwłaszcza w partii sukni i jej szybko, szkicowo zaznaczonym wzorze; ekspresji ujęcia dodają prześwitujące partie tektury podobrazia. Portret utrzymany jest w ciemnych, stonowanych barwach, rozjaśnionych jedynie jasną plamą twarzy.
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Ku Francji >>>
wymiary: 71x51
oznaczenie autorskie: nie sygnowane
opis: W bogatej galerii portretów stworzonej przez Olgę Boznańską szczególne miejsce zajmują autoportrety, które są nie tylko odbiciem upływu czasu, ale również zmieniającej się osobowości artystki. Boznańska zawsze zwracała uwagę na psychikę modela, starając się uchwycić jego charakter i nastrój. W konterfekcie z 1908 roku malarka stylizuje swój wizerunek i ukazuje całą, niezbyt korzystną prawdę o sobie. Jest kobietą, której młodość już minęła, poważną i dostojną, co podkreśla zarówno surowy wyraz twarzy, a w szczególności zaciśnięte usta, jak i nobliwy strój – wcięta w pasie, elegancka suknia i efektowny kapelusz z niewielkim rondem. Uważne, ale smutne spojrzenie jej ciemnych oczu wyraża nienaturalny dystans do własnej osoby. Obraz namalowany jest z charakterystycznym dla Boznańskiej rozmachem i swobodą sprawiającą wręcz wrażenie niedokończenia. Jest ona widoczna zwłaszcza w partii sukni i jej szybko, szkicowo zaznaczonym wzorze; ekspresji ujęcia dodają prześwitujące partie tektury podobrazia. Portret utrzymany jest w ciemnych, stonowanych barwach, rozjaśnionych jedynie jasną plamą twarzy.
Urszula Kozakowska-Zaucha
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Ku Francji >>>