technika / materiał: olej, płótno
wymiary: 96x70
oznaczenie autorskie: nie sygnowane
opis: Łódź należy do najciekawszych dzieł Chwistka z okresu formistycznego. Łączy w sobie dynamizm i napięcie znane z Szermierki z futurystyczną wizją Miasta. Obraz został namalowany trzema kolorami podstawowymi: żółtym, czerwonym i niebieskim oraz zielenią będącą efektem zmieszania żółtego z niebieskim. Dominanty kolorystyczne dzielą obraz na cztery strefy. Każdą ze stref charakteryzuje też inny zespół form. Strefa wody to dynamiczne łuki, strefę miasta wyznaczają prostokąty ścian, natomiast niebo – to gładka płaszczyzna i biegnące ukośnie linie promieni słonecznych, z których jedna znajduje kontynuację w elementach architektury. Realizując Łódź artysta czerpał z osiągnięć formalnych futuryzmu i kubizmu, przetwarzając je i podporządkowując własnym zamierzeniom twórczym. Umiejętność kreatywnego wykorzystywania osiągnięć i zasad nowej sztuki była charakterystyczna dla formistów. Obrazy Chwistka z tego czasu są bodaj najbardziej spójną i logiczną realizacją teorii i postulatów formizmu, a także opracowanej przez artystę później (ok. 1922) teorii strefizmu.
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Awangarda >>>
wymiary: 96x70
oznaczenie autorskie: nie sygnowane
opis: Łódź należy do najciekawszych dzieł Chwistka z okresu formistycznego. Łączy w sobie dynamizm i napięcie znane z Szermierki z futurystyczną wizją Miasta. Obraz został namalowany trzema kolorami podstawowymi: żółtym, czerwonym i niebieskim oraz zielenią będącą efektem zmieszania żółtego z niebieskim. Dominanty kolorystyczne dzielą obraz na cztery strefy. Każdą ze stref charakteryzuje też inny zespół form. Strefa wody to dynamiczne łuki, strefę miasta wyznaczają prostokąty ścian, natomiast niebo – to gładka płaszczyzna i biegnące ukośnie linie promieni słonecznych, z których jedna znajduje kontynuację w elementach architektury. Realizując Łódź artysta czerpał z osiągnięć formalnych futuryzmu i kubizmu, przetwarzając je i podporządkowując własnym zamierzeniom twórczym. Umiejętność kreatywnego wykorzystywania osiągnięć i zasad nowej sztuki była charakterystyczna dla formistów. Obrazy Chwistka z tego czasu są bodaj najbardziej spójną i logiczną realizacją teorii i postulatów formizmu, a także opracowanej przez artystę później (ok. 1922) teorii strefizmu.
Światosław Lenartowicz
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Awangarda >>>