wymiary: 72x136
oznaczenie autorskie: Sygn. i dat. p.d.: W.T. MCMV
opis: Około 1890 roku w krakowskim środowisku intelektualnym zrodziła się moda na folklor, która miała genezę jeszcze w ideach romantyzmu i była konsekwencją XIX-wiecznej idei solidaryzmu narodowego – braterstwa inteligencji i ludu – oraz wiary w witalne siły chłopów. Swoistą kolonią artystyczną stały się wówczas podkrakowskie Bronowice. Osiadł tam m.in. Włodzimierz Tetmajer ożeniony z córką bronowickiego chłopa Anną Mikołajczykówną. To w ich domu odbyło się w 1900 roku wesele Lucjana Rydla i Jadwigi Mikołajczykówny – rozsławione dzięki dramatowi Stanisława Wyspiańskiego.
Włodzimierz Tetmajer obok ilustrowania „bajecznie kolorowej wsi” polskiej portretował również swoją rodzinę. Po piętnastu latach małżeństwa z dumą namalował promieniejący dorodnością i witalnością własny „dorobek” – żonę i szóstkę dzieci stojących w bronowickim, sadzie. Nie jest to oficjalne przedstawienie, przypomina raczej kadr uchwycony aparatem fotograficznym. Żona i potomstwo promienieją krzepką urodą i żywotnością, co podkreśla malarska forma oparta na kolorze z przewagą ulubionych przez artystę, a w tym kontekście naturalnych, zieleni, czerwieni, bieli. Artystę skoncentrował się tu również na malarskim wyzwaniu, jakim było dla niego odtworzenie impresyjnego zjawiska przenikania światła słonecznego przez liście, rzucane cienie, a przede wszystkim zilustrowanie specyficznego nastroju panującego w letnie, ciepłe popołudnie.
Urszula Kozakowska-Zaucha
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: A to Polska właśnie >>>