technika / materiał: olej, tektura
wymiary: 25,5x22,2
oznaczenie autorskie: Sygn, i dat. I.d.: J.S. 1885
opis: Malowane pod światło i utrzymane w zgaszonej palecie zieleni, żółcieni, błękitów i brudnych bieli bodiaki są zapowiedzią charakterystycznego dla Stanisławskiego rozwiązania kompozycyjnego, opartego na specyficznym kadrze. Artysta umieścił je na pierwszym planie, wykadrował niczym fotograf-botanik, by następnie wykorzystać jako motyw do stworzenia efektownej, pełnej kolorów kompozycji, znakomicie odtwarzającej gry światła i barw.
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Koniec wieku >>>
wymiary: 25,5x22,2
oznaczenie autorskie: Sygn, i dat. I.d.: J.S. 1885
opis: Malowane pod światło i utrzymane w zgaszonej palecie zieleni, żółcieni, błękitów i brudnych bieli bodiaki są zapowiedzią charakterystycznego dla Stanisławskiego rozwiązania kompozycyjnego, opartego na specyficznym kadrze. Artysta umieścił je na pierwszym planie, wykadrował niczym fotograf-botanik, by następnie wykorzystać jako motyw do stworzenia efektownej, pełnej kolorów kompozycji, znakomicie odtwarzającej gry światła i barw.
Występujące na kresowych stepach bodiaki należały do ulubionych, często malowanych przez Stanisławskiego roślin, stały się wręcz wizytówką jego malarstwa, czego żartobliwym potwierdzeniem są słowa wiersza towarzyszącego karykaturze Stanisławskiego wystawionej w Jamie Michalikowej na parodystycznej IX wystawie Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”:
Jeden księżyc, dwa wiatraki,
Wieczór, obłok, słońca blaski
Burza, ranek, lecz bodiaki?
Gdzie bodiaki, Stanisławski?
No, a gdzie Stanisławski?
Urszula Kozakowska-Zaucha
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Koniec wieku >>>