technika / materiał: olej, płótno
wymiary: 95x114
oznaczenie autorskie: Sygn. I.d.: Kamocki
opis: Stanisław Kamocki to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych piewców podkrakowskiego krajobrazu w malarstwie Młodej Polski. Jego pejzaże z fragmentami wiejskich zagród, kościołami i dworkami, przeważnie pozbawione obecności człowieka, malowane są swobodnie, intensywnymi barwami, często fakturowo. Artysta eksperymentował w zakresie koloru, gry świateł i cieni. Rzadko stosował, charakterystyczne na przykład dla Henryka Szczyglińskiego, odstępstwa od klasycznej, zbieżnej perspektywy czy zaskakujące ujęcia przestrzeni. Do wyjątkowych pod tym względem dzieł należy zimowy widok na XVII-wieczny zespół klasztorny i kościół karmelitów bosych w Czernej koło Krzeszowic. Ten malowniczo położony zabytek stanowił jeden z ulubionych motywów artysty. W omawianym dziele Kamockiemu udało się oddać niepowtarzalny nastrój miejsca i pory roku przez zastosowanie przytłumionej kolorystyki opartej na gamie szarości i bieli oraz ujęcie świątyni z wysokiej perspektywy, za ażurową przesłoną bezlistnych drzew. Takie spojrzenie „poprzez” posiada swoje źródło w sztuce japońskiej, przede wszystkim w kolekcjonowanych przez wielu artystów epoki drzeworytach.
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Koniec wieku >>>
wymiary: 95x114
oznaczenie autorskie: Sygn. I.d.: Kamocki
opis: Stanisław Kamocki to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych piewców podkrakowskiego krajobrazu w malarstwie Młodej Polski. Jego pejzaże z fragmentami wiejskich zagród, kościołami i dworkami, przeważnie pozbawione obecności człowieka, malowane są swobodnie, intensywnymi barwami, często fakturowo. Artysta eksperymentował w zakresie koloru, gry świateł i cieni. Rzadko stosował, charakterystyczne na przykład dla Henryka Szczyglińskiego, odstępstwa od klasycznej, zbieżnej perspektywy czy zaskakujące ujęcia przestrzeni. Do wyjątkowych pod tym względem dzieł należy zimowy widok na XVII-wieczny zespół klasztorny i kościół karmelitów bosych w Czernej koło Krzeszowic. Ten malowniczo położony zabytek stanowił jeden z ulubionych motywów artysty. W omawianym dziele Kamockiemu udało się oddać niepowtarzalny nastrój miejsca i pory roku przez zastosowanie przytłumionej kolorystyki opartej na gamie szarości i bieli oraz ujęcie świątyni z wysokiej perspektywy, za ażurową przesłoną bezlistnych drzew. Takie spojrzenie „poprzez” posiada swoje źródło w sztuce japońskiej, przede wszystkim w kolekcjonowanych przez wielu artystów epoki drzeworytach.
Światosław Lenartowicz
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Koniec wieku >>>