technika / materiał: olej, płótno
wymiary: 22 × 29 cm
opis: Nowoczesność i świeżość malarskiego spojrzenia na naturę, które łączy impresjonistyczne doświadczenia paryskie ze swoistym ekspresjonizmem formy, jest czytelne w niewielkim studium pejzażowym W ogrodzie. Przedstawia ono fragment alei parkowej ożywionej szkicowo malowaną postacią kobiecą. Lekcja impresjonizmu widoczna jest zarówno w sposobie uchwycenia kolorów, ich zależności od światła słonecznego i jego refleksów, jak i przede wszystkim w sposobie kadrowania, które zdaje się przypadkowe: artysta starał się odmalować ulotną chwilę, nie zważając na ład kompozycyjny. Dynamika i ekspresja nakładania farb, jak również szkicowość ujęcia, nadają fragmentom obrazu niemal abstrakcyjny charakter. Podkreśla go również fakturowe zróżnicowanie powierzchni obrazu, na której mocne impasty tłustej farby kontrastują z niemal gładkimi fragmentami widocznego podobrazia. Taki zabieg malarski nadaje kompozycji cechy ekspresjonistyczne, znane z późniejszych dzieł między innymi Jana Stanisławskiego czy Konrada Krzyżanowskiego – mistrzów młodopolskiego pejzażu.
Urszula Kozakowska-Zaucha
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Realizm, polski impresjonizm, początki symbolizmu >>>
wymiary: 22 × 29 cm
opis: Nowoczesność i świeżość malarskiego spojrzenia na naturę, które łączy impresjonistyczne doświadczenia paryskie ze swoistym ekspresjonizmem formy, jest czytelne w niewielkim studium pejzażowym W ogrodzie. Przedstawia ono fragment alei parkowej ożywionej szkicowo malowaną postacią kobiecą. Lekcja impresjonizmu widoczna jest zarówno w sposobie uchwycenia kolorów, ich zależności od światła słonecznego i jego refleksów, jak i przede wszystkim w sposobie kadrowania, które zdaje się przypadkowe: artysta starał się odmalować ulotną chwilę, nie zważając na ład kompozycyjny. Dynamika i ekspresja nakładania farb, jak również szkicowość ujęcia, nadają fragmentom obrazu niemal abstrakcyjny charakter. Podkreśla go również fakturowe zróżnicowanie powierzchni obrazu, na której mocne impasty tłustej farby kontrastują z niemal gładkimi fragmentami widocznego podobrazia. Taki zabieg malarski nadaje kompozycji cechy ekspresjonistyczne, znane z późniejszych dzieł między innymi Jana Stanisławskiego czy Konrada Krzyżanowskiego – mistrzów młodopolskiego pejzażu.
Urszula Kozakowska-Zaucha
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Realizm, polski impresjonizm, początki symbolizmu >>>