Pejzaż z krowami, powstały po powrocie artysty z Monachium do Wiednia, przedstawia łąkę porośniętą kępami drzew. Na pierwszym planie błyszczy lustro stawu lub rzeki. W oddali, w cieniu drzew kryje się chłopska zagroda. Dosiadający konia pastuszek prowadzi do wodopoju stado bydła. Dzieło cechuje delikatne, rozproszone oświetlenie charakterystyczne dla pochmurnej, jesiennej aury. Sposób ukazania przyrody jest pozbawiony malowniczości, czemu towarzyszy próba rzeczowego odwzorowania otaczającego świata. Sidorowiczowi nie udało się jednak uniknąć pewnej schematyzacji, wynikającej prawdopodobnie z chęci dostosowania pejzażu do oczekiwań ówczesnej krytyki artystycznej, zgodnie z którymi rodzimi twórcy mieli się skoncentrować na malowaniu krajobrazów polskich, eksponujących walory oraz specyficzny charakter poszczególnych krain i regionów, np. Mazowsza, Małopolski, Kielecczyzny, Podola, Wołynia lub Tatr.

Aleksandra Krypczyk