Akademicki biust autorstwa Piusa Welońskiego, wykonany z marmuru karraryjskiego, przedstawia Dolores Radziwiłłową (1886–1966), a właściwie – Dolores Konstancję Joannę Radziwiłł – córkę Dominika Radziwiłła, właściciela dóbr w podkrakowskich Balicach, oraz Hiszpanki, Dolores de Agramonte. Pierwszy mąż sportretowanej, adiutant Józefa Piłsudskiego Stanisław Wilhelm Radziwiłł, którego poślubiła w wieku lat 20, zginął po 14 latach małżeństwa, w roku 1920, podczas ofensywy kwietniowej na Ukrainie. Rok później Dolores wyszła za mąż za swojego ciotecznego brata, Leona Konstantego Radziwiłła „Loche’a”, który aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym Paryża, dokąd wrażliwa na sztukę Dolores od wielu już lat chciała wyjechać. To drugie małżeństwo było niezwykle udane, choć zakończyło się tragicznie, bo nieodmawiający sobie narkotyków Stanisław zmarł w roku 1932 w tajemniczych okolicznościach. Związek ten przyniósł jednak istotną zmianę w życiu polskiej arystokratki. Pisała o tym w swoich pamiętnikach jej serdeczna przyjaciółka, Misia Godebska-Sert – oryginalna postać bohemy artystycznej międzywojennego Paryża. Ta protektorka wielu artystów, bliska znajoma Picassa, Bonnarda i innych, uważała Dolores za „najzabawniejszą kobietę”, z którą każde popełnione szaleństwo wydawało się czymś całkiem naturalnym i normalnym. Radziwiłłowa stała się z czasem ważną postacią w „orszaku” Misi, z którą wspólnie realizowały nawet najbardziej ekscentryczne pomysły, jak np. pomoc młodym krakowskim artystom w zorganizowaniu balu w Salle d’Horticulture przy rue de Grenelle w Paryżu. Podobno patronat honorowy nad tym balem, który przeszedł do historii jako „Super Jazz Bal” kapistów, Dolores pełniła wraz z Picassem.

Dominik Kuryłek