technika / materiał: olej, płótno
wymiary: 272 × 200 cm
opis: Obraz ilustruje jedną z najpopularniejszych legend odnoszących się do przedhistorycznych dziejów Polski. Ukazuje Wandę, córkę i następczynię mitycznego króla Kraka, na chwilę przed skokiem w nurt Wisły. Władczyni, ujęta na tle wawelskiego grodu, otoczona zrozpaczonymi dwórkami, oddaje im królewskie szaty i klejnoty. Zapis na odwrocie: „Królowa Wanda, pokonawszy swego napastnika Rytogara, stosownie do uczynionego ślubu czyni z siebie ofiarę bogom, rzucając się w Wisłę”, świadczy o tym, że autor dzieła wybrał wersję podania przekazaną przez Jana Długosza w Kronikach sławnego Królestwa Polskiego. Mit Wandy, który przetrwał w świętojańskim obrzędzie puszczania wianków na Wiśle, zyskał szczególne znaczenie w czasach rozbiorów. Pradziejowa królowa była czczona niemal jak święta, a jej ofiara i „wiecznie żywa” obecność w Wiśle, nadały legendzie charakter założycielski i integracyjny, jednoczący naród podzielony przez zaborców. Dzieło, stylistycznie pokrewne romantyzmowi niemieckiemu, dramatyczne w wyrazie, monumentalizuje i heroizuje postać Wandy.
Wacława Milewska
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Wokół akademii >>>
wymiary: 272 × 200 cm
opis: Obraz ilustruje jedną z najpopularniejszych legend odnoszących się do przedhistorycznych dziejów Polski. Ukazuje Wandę, córkę i następczynię mitycznego króla Kraka, na chwilę przed skokiem w nurt Wisły. Władczyni, ujęta na tle wawelskiego grodu, otoczona zrozpaczonymi dwórkami, oddaje im królewskie szaty i klejnoty. Zapis na odwrocie: „Królowa Wanda, pokonawszy swego napastnika Rytogara, stosownie do uczynionego ślubu czyni z siebie ofiarę bogom, rzucając się w Wisłę”, świadczy o tym, że autor dzieła wybrał wersję podania przekazaną przez Jana Długosza w Kronikach sławnego Królestwa Polskiego. Mit Wandy, który przetrwał w świętojańskim obrzędzie puszczania wianków na Wiśle, zyskał szczególne znaczenie w czasach rozbiorów. Pradziejowa królowa była czczona niemal jak święta, a jej ofiara i „wiecznie żywa” obecność w Wiśle, nadały legendzie charakter założycielski i integracyjny, jednoczący naród podzielony przez zaborców. Dzieło, stylistycznie pokrewne romantyzmowi niemieckiemu, dramatyczne w wyrazie, monumentalizuje i heroizuje postać Wandy.
Wacława Milewska
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Wokół akademii >>>