Tadeusz Ajdukiewicz po raz pierwszy wyjechał na Bliski Wschód w roku 1877 wraz z hrabią Władysławem Branickim. Od tej pory wrażenia z egzotycznej podróży stale przewijały się w jego twórczości. Obraz Przy studni reprezentuje typ malarstwa o tematyce orientalnej, częsty w dziełach polskich malarzy, którzy odwiedzili kraje Wschodu. Ich pobyty były krótkie, wrażenia zazwyczaj powierzchowne i taki właśnie wizerunek Orientu ukazywali w swoich pracach. Ajdukiewicz przedstawił w niewielkim formacie nieskomplikowaną scenkę rodzajową w kostiumach wschodnich na tle egzotycznej architektury. Została namalowana w sposób typowy dla płócien akademickich, komponowanych na podstawie studiów postaci, rekwizytów, ewentualnie wykonanych poza pracownią szkiców z natury; za pomocą jednolitej perspektywy i sztucznego oświetlenia malarz unifikował całość.

Barbara Ciciora