Henryk Siemiradzki (1843–1902)
Pochodnie Nerona, 1876
Dar artysty, 1879, który zapoczątkował zbiory Muzeum Narodowego w Krakowie
imnk
miniaturka

technika / materiał: olej, płótno

wymiary: 385 × 704 cm

opis: Obraz ten, posiadający pierwszy numer inwentarzowy, został podarowany przez autora w 1879 roku, zapoczątkowując zbiory Muzeum Narodowego w Krakowie. Na olbrzymim płótnie Siemiradzki opracował malarsko temat prześladowania chrześcijan przez Nerona. Starożytni oskarżyli go o spalenie Rzymu w 64 roku. Cezar, obawiając się konsekwencji, winą obarczył chrześcijan niepopularnych w społeczeństwie rzymskim. Artysta przedstawił scenę ich palenia w ogrodach Nerona. Na twarzach uczestników wydarzenia ukazał różnorodne uczucia: od zdziczałości obyczajów pijanych Rzymian, poprzez zimną obojętność pięknych pań i przystojnych młodzieńców, aż do przestrachu i współczucia w stosunku do przestępców, jak twierdził Neron. Reliefy i detale architektoniczne zaczerpnął artysta z zabytków antycznych zachowanych w Rzymie, Pompejach, Neapolu oraz opracowań starożytnej architektury.
W sferze ideowej przeciwstawił sobie dwa środowiska: elity rzymskie, w większości zdemoralizowane lub zastraszone przez despotycznego Nerona oraz niezłomnych chrześcijan ginących za wiarę. W Polsce i w Rosji – odwołując się do zdania wypisanego na ramie obrazu, a zaczerpniętego z Ewangelii św. Jana: „A światłość w ciemności świeci i ciemność go nie ogarnęła” – odczytywano dzieło jako wyraz sprzeciwu wobec przemocy i despotycznej polityki caratu. Stanowił symbol przyszłego zwycięstwa tych, którzy teraz są pogardzani i słabi.  

ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3


klucz: Wokół akademii >>>

© 2010 Muzeum Narodowe w Krakowie
design & concept: creator.pl
>