technika / materiał: olej, płótno
wymiary: 183,5 × 436 cm
opis: Wiek XIX chciał widzieć w Stanisławie Żółkiewskim bohatera, który skłonił głowy carów Szujskich przed królem Zygmuntem III Wazą. Natomiast klęskę cecorską oceniano przez pryzmat osobistej odwagi i honoru doświadczonego wodza. Pamiętano przede wszystkim o jego geście świadczącym o wierności swym żołnierzom i sprawom Rzeczypospolitej do końca, choćby za cenę życia – o przebiciu konia szablą i przez to odebraniu sobie możliwości ucieczki z pola walki. W bitwie pod Cecorą, stoczonej 19 września 1620 roku, armia polska przegrała z siłami turecko-tatarskimi. Część wyższych dowódców już wcześniej próbowała dezercji, dlatego w ostatecznym starciu siedemdziesięciotrzyletni Żółkiewski, chcąc pokazać żołnierzom wolę walki, zabił własnego konia, pragnąc walczyć do końca. Następnego dnia Turcy znaleźli jego ciało.
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Wokół akademii >>>
wymiary: 183,5 × 436 cm
opis: Wiek XIX chciał widzieć w Stanisławie Żółkiewskim bohatera, który skłonił głowy carów Szujskich przed królem Zygmuntem III Wazą. Natomiast klęskę cecorską oceniano przez pryzmat osobistej odwagi i honoru doświadczonego wodza. Pamiętano przede wszystkim o jego geście świadczącym o wierności swym żołnierzom i sprawom Rzeczypospolitej do końca, choćby za cenę życia – o przebiciu konia szablą i przez to odebraniu sobie możliwości ucieczki z pola walki. W bitwie pod Cecorą, stoczonej 19 września 1620 roku, armia polska przegrała z siłami turecko-tatarskimi. Część wyższych dowódców już wcześniej próbowała dezercji, dlatego w ostatecznym starciu siedemdziesięciotrzyletni Żółkiewski, chcąc pokazać żołnierzom wolę walki, zabił własnego konia, pragnąc walczyć do końca. Następnego dnia Turcy znaleźli jego ciało.
Ten właśnie moment z życia hetmana wybrał Witold Piwnicki jako temat swojego obrazu. Wielkie rozmiary płótna, precyzja w oddaniu bogactwa rekwizytów oraz dbałość o przekaz wierny faktom historycznym, stanowią potwierdzenie, że artysta chciał sprostać wymaganiom nakładanym przez akademie sztuk pięknych na twórców obrazów historycznych, które w akademickiej hierarchii gatunków malarskich były cenione najwyżej.
Barbara Ciciora
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Wokół akademii >>>