Kazimierz Alchimowicz urodził się na Litwie. Jej historii, legendom i przyrodzie najchętniej poświęcał swe prace. Kreowanie litewskich bohaterów i popularyzowanie tamtejszej mitologii sprzyjało pogłębieniu wiedzy o historycznej, językowej, obyczajowej i etnicznej odrębności narodu litewskiego, istniejącej od czasów średniowiecza, a rozwijającej się szczególnie w wieku XIX, w okresie wzrostu świadomości narodowej w krajach europejskich. Pogrzeb Giedymina daje wyraz tym dążeniom. Przedstawia pochód litewskiego ludu i jeńców krzyżackich do Wilna, na miejsce pochówku księcia poległego w czasie zdobywania krzyżackiej twierdzy Bejer. Postać Giedymina została wydobyta z mroku lasu mocnym akcentem żółcieni jego stroju. Tłem pochodu jest litewska przyroda – nieujarzmiona, rozległa, odwieczna. Po śmierci wodza Litwa ulegnie podziałowi między jego synów, upadnie na zawsze jej mocarstwowa pozycja na wschodnich rubieżach Europy. Zrozumiały zatem jest tak głęboki i dojmujący żal wyrażany przez uczestników pogrzebu, których prowadzi wajdelota. Dzięki jego pieśni pamięć o „wielkim Giedyminie” przetrwa dla następnych pokoleń.

Barbara Ciciora