technika / materiał: olej, tektura
wymiary: 30,5 x 36 cm
opis: Pejzaż przedstawia klasztor benedyktynów w Tyńcu, położony na jednym z licznych w tej okolicy wapiennych wzgórz. Zabudowania opactwa górują malowniczo ponad nurtem Wisły, a u stóp klasztornego wzgórza ciągnie się ukryta wśród zieleni wieś. W oddali, na Srebrnej Górze, wznosi się klasztor kamedułów na Bielanach. Urozmaicony rodzajowym sztafażem krajobraz odznacza się zgaszoną gamą barwną. Opactwo w Tyńcu powstało w roku 1044 z fundacji Kazimierza Odnowiciela i przez wieki było ważnym ośrodkiem religijnym i kulturalnym. W roku 1772 stanowiło jeden z ważniejszych punktów oporu konfederatów barskich. Po pierwszym rozbiorze znalazło się w granicach zaboru austriackiego. W roku 1816 władze zaborcze zdecydowały o kasacji klasztoru, zaś w 1831 jego zabudowania strawił pożar. Po tym wydarzeniu opactwo popadło w ruinę. Malując opuszczony i mocno zniszczony tyniecki klasztor, Świerzyński realizował postulat ówczesnej krytyki, głoszącej potrzebę opiewania w rodzimym malarstwie uroków poszczególnych regionów kraju, ze szczególnym uwzględnieniem zabytków i miejsc ważnych dla polskiej historii i kultury.
Aleksandra Krypczyk
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Romantyzm. W stronę sztuki narodowej >>>
wymiary: 30,5 x 36 cm
opis: Pejzaż przedstawia klasztor benedyktynów w Tyńcu, położony na jednym z licznych w tej okolicy wapiennych wzgórz. Zabudowania opactwa górują malowniczo ponad nurtem Wisły, a u stóp klasztornego wzgórza ciągnie się ukryta wśród zieleni wieś. W oddali, na Srebrnej Górze, wznosi się klasztor kamedułów na Bielanach. Urozmaicony rodzajowym sztafażem krajobraz odznacza się zgaszoną gamą barwną. Opactwo w Tyńcu powstało w roku 1044 z fundacji Kazimierza Odnowiciela i przez wieki było ważnym ośrodkiem religijnym i kulturalnym. W roku 1772 stanowiło jeden z ważniejszych punktów oporu konfederatów barskich. Po pierwszym rozbiorze znalazło się w granicach zaboru austriackiego. W roku 1816 władze zaborcze zdecydowały o kasacji klasztoru, zaś w 1831 jego zabudowania strawił pożar. Po tym wydarzeniu opactwo popadło w ruinę. Malując opuszczony i mocno zniszczony tyniecki klasztor, Świerzyński realizował postulat ówczesnej krytyki, głoszącej potrzebę opiewania w rodzimym malarstwie uroków poszczególnych regionów kraju, ze szczególnym uwzględnieniem zabytków i miejsc ważnych dla polskiej historii i kultury.
Aleksandra Krypczyk
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Romantyzm. W stronę sztuki narodowej >>>