technika / materiał: olej, płótno
wymiary: 57 x 48 cm
opis: Jan Nepomucen Głowacki uchodzi za pierwszego polskiego malarza, który niemal całkowicie poświęcił się gatunkowi pejzażowemu. Jego widoki górskie odzwierciedlały charakterystyczną dla romantyzmu potrzebę podróżowania po kraju w celu utrwalania piękna ojczystego krajobrazu. Malowane były w pracowni, ale w oparciu o studia z natury. Jeden z najpiękniejszych pejzaży Głowackiego, opiewany przez Cypriana Kamila Norwida, przedstawia tatrzańskie jezioro, zwane Morskim Okiem. W kompozycji dominuje ciemna tafla wody jeziora otoczonego szczytami o stromych, częściowo zaśnieżonych stokach, rozświetlonych promieniami słońca. Potęgę przyrody akcentuje nastrój ciszy i spokoju. Drobiazgowej rejestracji szczegółów towarzyszy dbałość o podkreślenie realizmu: na wodzie unosi się tratwa, a na pierwszym planie widnieje dach góralskiego szałasu. Rzeczywisty motyw krajobrazowy został jednocześnie poddany pewnej stylizacji. Nie do końca realistyczny jest sposób kadrowania, powodujący ciasne zamknięcie przestrzeni. Elementem niezgodnym z rzeczywistością jest również krzyż widniejący na pierwszym planie obrazu, symbolizujący obecność Boga w przyrodzie oraz sakralizujący Tatry jako przestrzeń wolną, nieskalaną przez zaborców. Twórczość Głowackiego zainicjowała rozwój malarstwa pejzażowego w środowisku krakowskim.
Aleksandra Krypczyk
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Romantyzm. W stronę sztuki narodowej >>>
wymiary: 57 x 48 cm
opis: Jan Nepomucen Głowacki uchodzi za pierwszego polskiego malarza, który niemal całkowicie poświęcił się gatunkowi pejzażowemu. Jego widoki górskie odzwierciedlały charakterystyczną dla romantyzmu potrzebę podróżowania po kraju w celu utrwalania piękna ojczystego krajobrazu. Malowane były w pracowni, ale w oparciu o studia z natury. Jeden z najpiękniejszych pejzaży Głowackiego, opiewany przez Cypriana Kamila Norwida, przedstawia tatrzańskie jezioro, zwane Morskim Okiem. W kompozycji dominuje ciemna tafla wody jeziora otoczonego szczytami o stromych, częściowo zaśnieżonych stokach, rozświetlonych promieniami słońca. Potęgę przyrody akcentuje nastrój ciszy i spokoju. Drobiazgowej rejestracji szczegółów towarzyszy dbałość o podkreślenie realizmu: na wodzie unosi się tratwa, a na pierwszym planie widnieje dach góralskiego szałasu. Rzeczywisty motyw krajobrazowy został jednocześnie poddany pewnej stylizacji. Nie do końca realistyczny jest sposób kadrowania, powodujący ciasne zamknięcie przestrzeni. Elementem niezgodnym z rzeczywistością jest również krzyż widniejący na pierwszym planie obrazu, symbolizujący obecność Boga w przyrodzie oraz sakralizujący Tatry jako przestrzeń wolną, nieskalaną przez zaborców. Twórczość Głowackiego zainicjowała rozwój malarstwa pejzażowego w środowisku krakowskim.
Aleksandra Krypczyk
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Romantyzm. W stronę sztuki narodowej >>>