Obrazy malowane przez Józefa Pitschmanna wyróżniają się spośród portretów tworzonych przez innych artystów austriackich działających w tym czasie w Polsce silnym realizmem. Artysta był obdarzony zmysłem bystrej obserwacji rysów twarzy modela i oddawał je na płótnie z ogromną wnikliwością i talentem. Idealizacji i kunsztownych ozdób w rodzaju rekwizytów lub pejzażowego tła unikał zwłaszcza w portretach mężczyzn, pozwalając sobie nawet na ukazanie poprzez rysy twarzy charakteru portretowanego. Było to jednak możliwe tylko w portretach osób spoza kręgów dworskich, gdyż tylko wówczas nie wymagano od malarza idealizacji i tworzenia wizerunków stylizowanych najściślej według ówczesnej mody. Natomiast szlachta spoza środowisk dworskich, jak Józef i Joanna z Siekierczyńskich Dzierzbiccy, przyzwyczajeni do surowej prostoty podobizn sarmackich, nie oponowali wobec realizmu. Czerwonawy koloryt, widoczny zwłaszcza w karnacji twarzy, połączony z srebrzystymi bielami jest cechą wspólną portretów Dzierzbickich i wizerunku Marii Teresy.

Barbara Ciciora